Nice to meet you Tho!

Hebben jullie wel eens gehoord dat vrouwen langer van stof zijn dan mannen? 

Bij voorbaat dus alvast mijn excuses :)

Dames en heren 
Meet Tho.
Tho is een locale Vietnamees die is opgegroeid in de Mekong Delta; de meest zuidelijke provincie van Vietnam.

Hier staat de rivier centraal. Vroegen waren de mensen erg afhankelijk van de rivier, op het gebied van vervoer, voedsel, water etc. 
Dat de rivier de afgelopen jaren veranderd is daar zijn we de laatste dagen wel achter gekomen.

Aangekomen in Can Tho dachten we dat dit een klein stadje zou zijn, dit bleek toch niet helemaal zo te zijn want de Las Vegas style borden schreeuwden ons tegemoet. 
Het was fijn daarna even de tijd te nemen om de route een beetje uit te stippelen en een paar uurtjes bij het zwembad te liggen (de warmte is soms echt niet te doen 😱, sorry Nederland).

Terug naar Tho
Via een groepspagina voor backpackers in Vietnam op Facebook kwamen we een aantal mensen tegen die het over Tho hadden en dat ze een goede ervaring hadden gehad met zijn tour.

Na toch wel even twijfelen omdat het eigenlijk buiten ons budget viel toch de keuze gemaakt 2 dagen met hem op pad te gaan. En daar hebben we geen spijt van gehad! 
Op de eerste dag van de tour kwam hij ons om 5?! Uur ophalen. Door het donker zaten we achter op de scooter bij hem en een vriend van hem. Hij vertelde dat we naar een floating market gingen. Een drijvende markt dus. Na een half uurtje rijden kwamen we aan bij een klein bootje. Waarna we in het donker de rivier op gingen. Gelukkig begon het al langzaam te schemeren. 

Op deze markt waren alleen maar locals aanwezig. Zij waren verdeeld in 2 groepen, de boeren en de marktverkopers. De boeren hadden ieder een boot met het product dat ze op hun land verbouwden. De marktverkopers kochten dit in bij de boeren om op de 'landmarkt' te verkopen. 
De bootjes lagen niet vast en vaarden en botsten als een rommeltje door elkaar. 
Tho verteld dat de markt steeds kleiner wordt, dit omdat er steeds meer goede wegen en bruggen zijn zodat vrachtwagens tegenwoordig ook een optie zijn en dat ook de supermarkten het voor de mensen niet gemakkelijker maken. 
Na een tijdje te hebben rond gevaren was het tijd voor ontbijt, dit was natuurlijk ook gewoon bij een bootje wat phó (noodlesoep) verkocht.

Daarna zijn we doorgevaren naar de grote floating market in Can To. Hier hadden de boten een lange bamboestok voor op de boot staan met bovenaan het product wat ze verkochten. Zodat je van ver al kunt zien wat de mensen aanbieden.
Alle boten hebben aan de voorkant 2 ogen geschilderd, dit is van vroeger uit voor de krokodillen bedoeld. Deze zouden er van schrikken. We waren vooral blij dat er nu geen krokodillen meer zaten!

Tho vertelde dat er tegenwoordig ook weinig vis in de rivier zit. De vissers maken de gaten in de visnetten zo klein dat ook alle kleine vissen opgevist worden. Hierdoor hebben ze geen kans om te groeien en verdwijnen alle vissen uit de rivier. 
We moesten een aantal keer stoppen met de boot, omdat er plastic in de schroef van de motor vast kwam zitten. 
De rivier was alles behalve schoon. Tho zei dat hij als kind in de rivier had gezwommen en zichzelf en zijn kleren waste. Dit was tegenwoordig niet meer mogelijk. Hij vond het slecht dat de overheid geen 'schoonmaakboten' door de Mekong Delta liet varen. 
Al gaf hij ook toe dat de oorzaak van de rommel de mensen zelf zijn. Het verhaal heeft natuurlijk meerdere kanten en zwart-wit is het niet. In veel gebieden is geen autovervoer mogelijk dus is er ook geen vuilniswagen. Mensen zorgen dus zelf voor hun afval, sommige begraven het, anderen branden het op en sommige gooien het helaas in de rivier. Het helpt dan ook niet mee als voor bijna alles wegwerp plastic wordt gebruikt.

Op de boot vertelde Tho ons zijn verhaal. Hij is opgegroeid als oudste zoon in een gezin van 7. Zijn familie had altijd weinig geld dus hij kon niet veel naar school. In zijn dorp werkte hij op het plattenland voor €0,50 per dag en verzamelde dingen die zijn moeder op de markt kon verkopen. Uiteindelijk is hij vertrokken naar de grote stad om daar meer geld te verdienen waarna hij uiteindelijk terecht kwam bij een hotel waarvan de eigenaar uit Nieuw Zeeland kwam. Hij wilde hier vooral graag Engels leren en op deze manier is het hem gelukt zijn eigen bedrijfje te starten.

Het was mooi meegenomen dat hij een hekel had aan de standaard toeristische dingen dus die wilde hij ons ook niet laten zien. 
Op de 1e dag van de tour heeft hij ons ook nog een, zoals hij het noemde, noodle factory laten zien. Maar een factory is niet per se hoe we het hier zouden noemen. In ontzettend slechte omstandigheden maakte een aantal vrouwen honderden kilo's noodles per dag.

 Aan het eind van de middag zijn we op een local bus gezet naar Ben Tre, waar we de 2e dag van de tour zouden doorbrengen. 
Dit was een bus zo local als maar kon, vertrok veel te laat, zonder airconditioning en stopte veel vaker dan gepland. Laten we het er op houden dat we goed geslapen hebben de nacht erna!

Het was heel fijn alle vragen die we hadden opgespaard de afgelopen dagen aan iemand te kunnen stellen. Tot nu toe hebben we nog niet zoveel Engels sprekende Vietnamezen ontmoet. 

Het was de bedoeling 2 dagen in deze blog te doen maar ik heb jullie denk ik lang genoeg lastig gevallen. Morgen de rest over het ontmoeten van veel Vietnamezen en coconut Paradise!