Tea talk

Nadat we terug kwamen van ons awesome uitzicht en de prachtige zonsopkomst moesten we helaas onze boomhut verlaten. We wilden graag nog een nachtje blijven, maar het was helaas al vol geboekt. Geen probleem, dan maar even inpakken en door naar een ander hostel in Sigiriya. 

Bij dit hostel waren we helaas de enigen die er verbleven, wat we vreemd vonden want het zag erg vrij gezellig uit. We kregen wel een keer bezoek. Niet ons favoriete bezoek helaas, er lag namelijk een slang van een meter of 2 op de veranda van een van de andere kamers toen we terug kwamen van de lunch. Gelukkig schrok hij harder van ons dan andersom en was hij binnen no time weer weg, maar wij waren weer helemaal wakker.

Het hostel had ook meer ervaring met wilde dieren. Ze konden ons namelijk een safari (konden de andere hostels ook hoor, maar het is een leuk bruggetje) aanbieden en dat is wel een van de dingen waarvoor we naar Sri Lanka zijn gekomen. Olifanten in het wild zien, toch wel een bucketlistdingetje. We hadden ook al research gedaan naar de verschillende natuurparken (toch wel een stuk of 5 a 6, allemaal met olifanten) en het park waar we heen gingen zou een van de rustigere parken zijn. Weinig jeeps, ook iets minder olifanten, maar wel lekker rustig.

Helaas heeft het toerisme de beloften ingehaald in het Minneriyapark/ecopark. Volgens onze safarichauffeur waren er dagelijks rond de 300 - 350 jeeps in het park en zijn er net zo veel olifanten in totaal te vinden in het park. Die zie je natuurlijk niet allemaal dus wanneer er een olifant(enfamilie) gespot wordt dan is het er ook meteen druk (de chauffeurs staan in contact met elkaar). Het resultaat er van is dat we eigenlijk meer jeeps (filmpje) dan olifanten hebben gezien.

Begrijp ons niet verkeerd. De safari was erg mooi, het zien van de wildernis in het national park en de beesten er in (we hebben ook nog een arend, kameleon en een buffel gezien) is een prachtige ervaring die elke dierentuin doet verbleken. Maar de jeeps en het gedrag van de jeeps (allemaal duwen en zo dichtbij mogelijk proberen te komen voor de toeristen) gaven het wel een zure nasmaak. Natuurlijk zijn we zelf deel van het probleem, maar we hadden deze safari uitgezocht omdat er juist weinig jeeps zouden zijn. Je schaamt je er een beetje voor dat de olifanten gestoord/opgejaagd worden omdat jij er voor betaald. Als we het van te voren hadden geweten, waren we naar een ander park gegaan. Uiteindelijk was het een mooie ervaring, maar ook een beetje teleurstellend. 

Het meest tekenende van de hele trip was dat nadat we het park uit waren en naar huis reden ineens een groepje olifanten langs de weg tegen kwamen. Wij waren de enige die er bij waren en zij hadden geen last van ons.

Afijn, een dag later gingen we weer op pad. Op richting de volgende stad; Kandy. Kandy ligt in het midden van Sri Lanka en is daarmee ook een groot knooppunt voor het hele land. Voor we daar aan zouden komen zouden we nog even langs de Royal Caves of Dambulla gaan. Dat lag op de weg en zag er erg interessant uit.

De caves bestaan uit vijf grotten, die elk bezaaid zijn met boeddhabeelden en muurschilderingen. De oudste beelden en schilderingen zijn rond de 2000 jaar oud en de nieuwste ongeveer een jaar of honderd. Ook hiervoor moesten we weer een flink aantal trappen betreden (we hebben flinke kuiten als we terug komen), wat vrij pittig was met de middagzon. Rob was de nacht er voor ook vrij ziekjes geworden, dus we bleven ook niet heel lang.

Desalniettemin was het indrukwekkend om de beelden en de schilderingen te zien. De grotten zijn ook een tijdje een schuilplaats geweest voor een koning die uit Anuradhapura verdreven was dus de grotten zijn ook gevuld met historie. Erg interessant en zeker een mooie tussenstop.

Een paar uur later kwamen we na heel wat gezigzag door de bergen in Kandy aan. Ons hotel lag een stukje buiten de stad, dus we zouden er dwars doorheen moeten. We keken nog een keer goed op Google Maps, maar die vertelde ons iets vreemds. Met nog een km of 5 te gaan zou het nog een dik half uur rijden zijn. Ding zal wel kapot zijn/internet zal wel raar doen dachten we. Tot we aan mochten sluiten in de dichtgeslibte ader die de hoofdweg van Kandy is. Nou zijn wij nog vrij flexibel tussen de grote bussen en vrachtwagens met onze tuktuk, maar de hele rit werd toch een echte masterclass Aziatisch rijden. De ene keer konden we snel ergens voorlangs schieten, de andere keer werden we praktisch door een bus van de weg geduwd en weer een andere keer reden we met 4 tuktuks naast elkaar op een 2 baans weg. De spiegel van onze buurman hing letterlijk in onze tuktuk. Daar is dan de local experience waar we allemaal voor gaan.

Toen we veilig en wel bij het hostel aankwamen was het wel tijd voor wat relaxen. We hadden een backpackershostel uitgezocht, met een zwembad, een cooking class en genoeg andere backpackers om een goede pot bier mee te drinken. 

Rob ging die avond op bed liggen en vroeg naar bed. Iets waar we eigenlijk erg tevreden mee zijn. Loes heeft één zieke avond/nacht gehad op de Malediven en Rob heeft zich anderhalve dag slecht gevoeld in Sri Lanka. Een erg goede score in een ver land met raar eten en vuil kraanwater, al zeggen we het zelf.

Loes ging die avond meedoen aan de cooking class. Helaas betekende dat dat ze alleen mee mocht kijken, niet mee koken. Maar het was wel gezellig en ze heeft er een paar leuke mensen ontmoet, een pot bier mee gedronken en wat gekaart.

De volgende dag gingen we de omgeving van Kandy eens goed bekijken. We hadden veel gehoord over de Spice Gardens in de omgeving. Wat letterlijk tuinen zijn waar verschillende specerijen groeien en verbouwd worden. We werden bij aankomst direct ontvangen en kregen een erg interessante priverondleiding door de tuin. Bij elke specerij mochten we eerst zelf ruiken en proeven en mochten we raden wat het was. Daar waren we helaas niet zo goed in. De verhalen waren echter wel heel leuk, de man wist ons te vertellen dat kaneel oorspronkelijk van Sri Lanka komt en dat er vroeger vele oorlogen zijn gevoerd (zowel Portugezen, Nederlanders als Britten) om de specerijen. 

Aan het einde van de rondleiding liet hij ons de eindproducten waar de specerijen in zaten nog zien en mochten we ook een thee proeven met 5 specerijen uit de tuin zelf. Ook dit keer mochten we raden wat er in zat en met 4/5 goed waren we volgens de gids het beste koppel in 3 weken. SCORE.

Het andere programma van de dag waren de Botanical Gardens. We zijn beiden geen superfanaten van planten, maar het kan nooit kwaad om eens goed rond te kijken tussen de zeldzame en minder zeldzame planten van het land. 

We hebben van alles gezien, van een cactushuis tot palmbomenlanen tot een grote open cirkel omgeven door bomen die door beroemdheden (koningen, presidenten en astronauten) zijn geplant. Erg interessant, maar het interessantste waren misschien de vleermuizen wel. Duizenden hebben we er zien hangen in de gigantische bomen van het park. Af en toe vloog er een een stukje en zag je de spanwijdte de we toch wel op anderhalve meter schatten. Flinke beesten, mooie verhalen en ook erg mooie bomen.

Diezelfde avond ontmoetten we nog drie Nederlanders (Marlin, Marlou en Sid) bij ons hostel en raakten we aan de praat. Zij wilden graag de dag erop richting Nuwara Eliya, een nieuwe stad. Ze waren aan het discussiëren of ze met zijn drieën in een tuktuk zouden passen of dat ze er toch twee zouden moeten huren. Wij hoorden het gesprek en hadden zelf ook al plannen om die richting op te gaan dus we boden ze aan dat ze wel met ons mee konden rijden. Zo geschiedde, zo gedaan. De volgende dag stond er 1 tuktuk met gids op de stoep en wij gingen er (inclusief Sid) op ons dooie gemakje achteraan rijden. 

De weg was een van de mooiste wegen die we in Sri Lanka gezien hebben. We reden door een prachtig berggebied, een gebied wat volledig gebruikt wordt voor theeplantages. Overal stonden de prachtige geelgroene planten in mooie rijtjes ons aan te staren in het zonlicht. Een prachtig aangezicht, wat er ook voor zorgt dat de kilometers absoluut niet lang aan voelden.

Op dezelfde weg zijn we ook nog gestopt bij een waterval. Het was een flinke klim (locals zeiden 500 meter, wij dachten minstens drie keer zo veel) naar de waterval maar het was daardoor des te lekkerder om even een verfrissende duik te nemen.

Ietsje verder richting Nuwara Eliya wist onze tuktuk gids ook nog een Teafactory te vinden. Daar kregen we in een minuut of 15 te horen hoe een theeblaadje van de plantage tot in het zakje gaat, waarna we ook nog een theetje mochten proeven.

Toen we rond een uur of 16:30 aankwamen bij ons volgende hostel (samen geboekt met onze drie nieuwe matties) werden we ontvangen door Sam. Sam is een van de meest oprecht vriendelijke hosts die we hebben gehad deze reis. Niets was te veel en hij wilde zo graag mogelijk overal bij helpen. Zijn hostel was meer een soort bungalow met 4 kamers die op een heuvel aan zijn huis lag. Erg huiselijk en ouderwets gezellig. Toen we hem vroegen of het mogelijk was om die avond lekker een kampvuurtje aan te maken wees hij ons direct in de goede richting. In diezelfde richting konden we ook een paar biertjes scoren. 

Het hele bier halen in Sri Lanka is wel een geval apart. Buiten het feit dat je hier 21 moet zijn om te drinken (niemand die het controleert) mag er geen alcohol in de supermarkt verkocht worden. Het mag wel in de zogenaamde beer, wine of liquor shops (allemaal hetzelfde, alleen andere naam). Sommige van deze shops zijn te vinden via een achterdeurtje in de supermarkt, verstopt achter de frisdrank of wasmiddelenrij en sommigen zitten gewoon aan de straat. Het frappante aan de winkeltjes is dat het meer een soort balie is. Je kunt de winkel niet in, je kunt alleen de prijslijst zien en iets bestellen. Om het allemaal nog interessanter te maken is de balie vaak hermetisch afgegrendeld met tralies of dik glas (denk aan tankstations in Nederland, alleen dan minder fancy uitgevoerd). Hier kun je voor ongeveer 75 cent een fles (koud) bier halen. Hoe groot is 1 biertje? 625 ml en daarmee dus een flinke opgave voor de trage drinker. Voor de liefhebber van wijn, whisky of iets anders is er ook genoeg te vinden.

Een uur of drie later waren we weer terug bij Sam en zaten we te genieten van Sri Lankaanse curry bij een kampvuur met ook nog een minibeetje bbq. Wat een service en de ideale voorbereiding op onze volgende dag. Namelijk vroeg op en richting Horton Plains!

Vroeg op was ook echt vroeg op die dag. We hadden 1 tuktuk geregeld voor Marlou en Marlin met een chauffeur en wij zouden er met Sid er bij achteraan rijden. Een bijzondere opgave. Sri Lankanen rijden toch iets 'anders' dan ons en we zijn al helemaal niet gewend om in het donker zonder straatverlichting te rijden. Gelukkig bood Google maps en een vriendelijk woordje om toch wat trager te rijden oplossing voor deze lastige weg door het duister, de bossen en smalle paadjes bergop.

Horton Plains is namelijk een plateau op een van de hoogste punten van Sri Lanka. Het staat bekend om de mooie omgeving en the Worlds End; een steile klif die ongeveer 800 meter rechtstreeks naar onder daalt. Een bijzondere plek dus. Een rondje waarbij we langs een waterval, Worlds End en Little Worlds End (klif van 280m) zou ongeveer 3 uur lopen zijn. Een mooie hike dus, die vroeg in de morgen gedaan moest worden omdat er rond een uur of 11 vaak veel mist ontstaat waardoor het uitzicht minder wordt. 

De omgeving was inderdaad mooi, het deed een beetje aan de veluwe denken. Alleen dan met meer heuvels en iets tropischer. Verder waren de paden vrij goed en konden we lekker doorstappen. Als eerste kwamen we bij de waterval aan, die was mooi maar niet bijzonder indrukwekkend (#verwend). Dus daar hebben we niet veel tijd gespendeerd. 
 

Een uurtje later kwamen we dan toch aan bij de Worlds End. We hadden hoge verwachtingen want het klinkt als iets wat rechtstreeks uit Pirates of the Carribean had kunnen komen. In het echt viel het een beetje tegen. Je kon niet over de klif heen kijken (er lag nu prikkeldraad voor, 2 maanden terug is er blijkbaar nog iemand af gevallen die een selfie wilde nemen, auw) en vanaf de zijkant kon je het perspectief niet goed zien. Ook was de klif maar een kleine 20 meter breed, beetje anticlimax. Het uitzicht was echter wel erg mooi, dus onze hike was het zeker waard.

Even later kwamen we nog bij Little Worlds End (creatief zijn ze niet met namen) langs. Die was ook mooi om te zien, maar inderdaad een kleine versie van zijn grote broer.

Al met al was het een mooie hike en waren we ook nog eens op tijd terug bij Sam voor een lekker ontbijtje. De rest van de dag hebben we nog geralaxed, een dutje gedaan en savonds nog een klein biertje gedronken in de stad. De dag erna zouden onze vrienden door reizen naar Ella, een stad waar wij ook nog heen zouden gaan. Maar wij gingen eerst richting Adams Peak, de plek waar zowel Boeddha, Shiva en Adam de eerste voet op aarde hebben gezet en daar ging Loes op pelgrimstocht!