Top Gear was here

Scootertijd! Dag 3 in Hoi An stond in het teken van het bezoeken van My Son, een ruïne uit het tijdperk van het Champa koninkrijk. Maak je geen zorgen, wij wisten voor we hierheen kwamen ook niet wat dat moest betekenen of voor moest stellen, but we do now!

Het Champa koninkrijk is rond het jaar 200 ontstaan en momenteel leven er nog steeds mensen uit de Champa cultuur in de omgeving van Hoi An. Het koninkrijk zelf heeft het zwaar te verduren gehad tegen zowel de oude Chinezen als tegen de Vietnamezen. Ze waren echter ook vaak te vergelijken met een klein Gallisch dorpje in het noorden van Frankrijk. 
 

My Son is de grootste en meest belangrijke ruïne van het Champa koninkrijk en tot een jaar of 50 geleden was het nog volledig intact en in al haar glorie te bewonderen. Maar alles veranderde toen de United States of America met B52's bommen kwam gooien. 

Van de ooit 79 gebouwen zijn er nu nog +/- 25 over, maar het bleef nog steeds een prachtig aanzicht om te zien. 
 

Na hier een uur of 2,5 rond te hebben gebracht gingen we samen met Rebecca weer terug richting het hostel, lekker scheurend en toeterend tussen de rijstvelden door vlogen we richting het hostel. 

Vanuit daar gingen we mee doen aan een streetfood tour, wat praktisch inhield dat we langs allerlei lokale eenmansrestaurantjes (garages met wat plastic krukjes en tafels) gingen om de specialiteiten van Hoi An te proeven. Daarna was het tijd om de kwartfinale van Vietnam te kijken, de tegenstander in de kwartfinale was Japan.
 

Laten we hier niet te veel woorden aan vuil maken, Japan was zeer duidelijk de betere en won terecht met 1-0. Desniettemin was het leuk om de wedstrijd in een lokaal koffietentje te kijken (tot de wedstrijd klaar was, toen werden we er uit geveegd).

De dag er na gingen we op bezoek bij de Marble Mountains, een berg waar, erg verrassend, marmer gewonnen werd. Het is ook een van de vijf bergen in de nabije omgeving die bekroond zijn tot Water/Vuur/Aarde/Lucht en Metaal bergen. Elke berg heeft een eigen god die aanbeden wordt. De Marble Mountain is de berg waar het water aanbeden wordt en is dus ook bezaaid met pagodas en boeddhas. Sommige van de beelden waren zelfs uitgehakt uit de berg zelf. 
 

Naast een prachtig uitzicht heeft het beklimmen van de vele trappen nog meer te bieden. Zoals veel van de bezienswaardigheden in Vietnam heeft ook deze berg meerwaarde gehad in de laatste oorlog. De Vietcong gebruikte een gigantische grot (zie filmpjes) in de berg als uitvalsbasis en ziekenhuis. Het was een adembenemend zicht en zeer zeker onze moeite waard.
 

Diezelfde avond gingen we op zoek naar al het lokale voedsel waar we de dag ervoor niet aan toegekomen waren. Helaas was het allemaal vrij moeilijk te vinden en kwamen we niet verder dan een rijstpizza op de night market. Niet getreurd, dan maar naar een restaurantje aan de rivier, kei gezellig, kei leuk en we kregen er zelfs een nieuw vriendje bij (Westerse mensen blijven iets speciaals voor de kiddo's).
 

Dag 5 in Hoi An (lekker man, 5 dagen op dezelfde plek), reisdag. Maar vandaag is het reizen en awesome tour in een. De Hai Van Pass ligt tussen Hoi An en onze nieuwe bestemming; Hué. Deze bergpas is een van de mooiste in heel Azië, en ik lieg niet want ik heb Top Gear (https://youtu.be/O1zfuBgCUqY) om mijn punt kracht bij te zetten. De britten spreken van één van de mooiste ervaringen die ze op de motor mee hebben gemaakt en we kunnen ze geen ongelijk geven.
 

We wilden de route het liefste zelf op de scooter doen, maar we hoorden veel geruchten van politie in de omgeving. Dat zou geen probleem moeten zijn zou je zeggen, maar ons rijbewijs is in Vietnam geldig voor scooters tot 50cc en de scooters die je kunt huren beginnen bij 110cc. Normaliter heeft de politie hier niet zo heel veel problemen mee (zo lang je je aan de regels houdt en ook een helm draagt) maar het Vietnamees nieuwjaar (ook wel Tet genoemd) komt er aan op 5 februari en het is voor de politie erg lucratief om wat steekpenningen van toeristen te ontvangen zodat ze een extraatje hebben voor het feest.

Na een meerdaags overleg en het afwegen of de 'boete' (tussen de 10 en 100 euro) het waard is hebben we toch besloten om bij Easyriders (een soort motortaxi) achterop te gaan en de pass op deze manier te doen. 

Het bleek een goede keuze want onderweg zagen we inderdaad een aantal agenten en we hadden alle tijd van de wereld om van het prachtige uitzicht te genieten. We hebben een aantal filmpjes gemaakt onderweg, maar ze doen geen recht aan de pracht van het uitzicht onderweg. Daarnaast hielden de Easyriders ook wel van wat plezier onderweg en werden er flink wat high-fives uitgewisseld en reden ze regelmatig stoer in formatie over de weg. 

De hele reis duurde ongeveer 5 uur, maar het was een unieke ervaring die we ons nog lang gaan herinneren. 
 

Volgende keer:
Avonturen in Hué!